Dom Spotkań z Historią: „Home Movies: niechciane archiwa” – podsumowanie projektu, w ramach którego zaprezentowaliśmy publiczności wybór amatorskich filmów nakręconych na ziemiach polskich przez Niemców podczas II wojny światowej. Podczas spotkania pokażemy zgromadzony materiał w nowej odsłonie: zmontowany, udźwiękowiony i opatrzony komentarzem historycznym. Po premierze 𝐳𝐚𝐩𝐫𝐚𝐬𝐳𝐚𝐦𝐲 𝐧𝐚 𝐫𝐨𝐳𝐦𝐨𝐰𝐞̨ 𝐳𝐞 𝐰𝐬𝐩𝐨́ł𝐭𝐰𝐨́𝐫𝐜𝐚̨ 𝐟𝐢𝐥𝐦𝐨́𝐰, 𝐫𝐞𝐳̇𝐲𝐬𝐞𝐫𝐞𝐦 𝐢 𝐝𝐨𝐤𝐮𝐦𝐞𝐧𝐭𝐚𝐥𝐢𝐬𝐭𝐚̨ 𝐓𝐨𝐦𝐚𝐬𝐳𝐞𝐦 𝐖𝐨𝐥𝐬𝐤𝐢𝐦 𝐨𝐫𝐚𝐳 𝐩𝐨𝐦𝐲𝐬ł𝐨𝐝𝐚𝐰𝐜𝐚̨ 𝐩𝐫𝐨𝐣𝐞𝐤𝐭𝐮 𝐃𝐚𝐫𝐢𝐮𝐬𝐳𝐞𝐦 𝐊𝐫𝐚𝐣𝐞𝐰𝐬𝐤𝐢𝐦. Spotkanie poprowadzi Jakub Majmurek.

Filmy zostaną umieszczone na profilu DSH na portalu YouTube do wykorzystania edukacyjnego. Projekt współfinansowany z środków Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej. Partnerzy: Centrum Badań Historycznych Polskiej Akademii Nauk w Berlinie, Niemiecki Instytut Historyczny w Warszawie
𝐓𝐨𝐦𝐚𝐬𝐳 𝐖𝐨𝐥𝐬𝐤𝐢 – reżyser, scenarzysta, operator, dźwiękowiec, montażysta filmów dokumentalnych. Urodził się 25 listopada 1977 roku w Gdyni. Jest absolwentem dziennikarstwa na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz dokumentalnego kursu w Mistrzowskiej Szkole Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy.
𝐉𝐚𝐤𝐮𝐛 𝐌𝐚𝐣𝐦𝐮𝐫𝐞𝐤 – filmoznawca, krytyk filmowy, publicysta i eseista związany ze środowiskiem „Krytyki Politycznej”.
𝐃𝐚𝐫𝐢𝐮𝐬𝐳 𝐊𝐫𝐚𝐣𝐞𝐰𝐬𝐤𝐢 – starszy specjalista ds. filmowych w DSH, koordynator cyklu „Home movies. Niechciane archiwa”. Współtwórca projektów popularyzujących historię Warszawy, m.in. aplikacji „E-kartka z Warszawy” i „Wasza Warszawa” oraz kalendarza „Zdzierak warszawski”. Absolwent Szkoły Historycznego Dokumentu Filmowego IBL PAN.

𝐎 𝐂𝐘𝐊𝐋𝐔
W 1932 roku firma Kodak wprowadziła na rynek wynalazek, który zdemokratyzował kino – lekkie, przenośne kamery. Węższa, niż w przypadku profesjonalnego sprzętu taśma 8mm pozwalała zapisać na jednej rolce od 3 do 4,5 minut nagrania. Firma zapewniała pełną obsługę w myśl hasła: „Ty naciskasz przycisk, my robimy resztę”. Filmowcy amatorzy utrwalali więc wszystko: relacje z wakacji i podróży, życie domowe, rodzinne uroczystości i wydarzenia publiczne. Niektórzy próbowali kręcić scenki rodzajowe.
Wybuch wojny nie oznaczał końca kariery 𝘩𝘰𝘮𝘦 𝘮𝘰𝘷𝘪𝘦𝘴. Filmowcy w żołnierskich mundurach poruszali się po całej Europie, docierając wszędzie, gdzie stacjonowały niemieckie wojska. Utrwalali to, czego nie chciały widzieć kamery filmujące na użytek propagandy III Rzeszy: zniszczone miasta i wsie, drogi pełne zrozpaczonych, bezradnych ludzi, groby. Po wojnie materiał ten lądował w kufrach i na strychach, stawał się kłopotliwym spadkiem po trudnej historii, swoistym niechcianym archiwum.
Partner cyklu: DHI Warschau – NIH Warszawa