„Ich und Kaminsky” to film Wolfganga Beckera (“Good Bye Lenin”) na podstawie powieści Daniela Kehlmanna. Gra w nim jeden z najbardziej rozpoznawalnych i cenionych niemieckich aktorów Daniel Brühl. Niemcy w latach dziewięćdziesiątych: krytyk sztuki Sebastian Zöllner desperacko pragnie odnieść sukces. Chce napisać biografię Manuela Kaminskiego, niegdyś znanego i cenionego, a obecnie zapomnianego malarza, ucznia Matiesse’a i przyjaciela Picassa. Kaminsky ukrywa się przed światem w małym domku letniskowym, gdzie pomału traci wzrok. Zöllner trafia na jego trop, z impetem wparowuje w jego życie, kradnie kilka jego obrazów i namawia na podróż do Belgii. Tam ma mieszkać młodzieńcza miłość Kaminskiego Theresa. W czasie podróży, Zöllner odkrywa, że Kaminsky zdaje się być bardziej przebiegły niż on sam.

„Ich und Kaminsky” to ryzykowne dzieło, gdyż nie ma tu pozytywnych bohaterów. Oboje, Zöllner i Kaminsky są ze swoją pychą i nieustannymi kłamstwami trudni do polubienia. Mimo wszystko reżyserowi udaje się prawie niemożliwe – widz bierze udział w podróży bohaterów a na końcu odczuwa dla nich pewien rodzaj sympatii. Filmu nie należy interpretować jako zwykłej satyry na świat sztuki. „Ich und Kaminisky” to opowieść o ślepocie na wielu, różnych płaszczyznach, o chciwości i sztuce, o kłamstwie i prawdzie i nieustannym starciu pomiędzy młodością a podeszłym wiekiem.

Film pokażemy po niemiecku z niemieckimi napisami.

Źródło: Goethe-Institut Krakau